(dit artikel kwam tot stand door vertalingen uit verschillende verslagen in verband met “Captain Sally”)

Sally was geboren op 9 november 1833, in Virginia in de stad Mathews “Poplar Grove”.als jongste kind van Colonel Christopher Tompkins en Maria Patterson.  Ze is geboren onder de vleugels van een welstellende maar vrome en grootmoedige familie.  Haar opvoeding stond dan ook in het teken van menslievendheid en liefdadigheid.  Het patriottisme zat dan ook diep bij deze familie, hierdoor waren ze van meet af aan gewonnen voor de “Zuiderse Zaak”.

Reeds meerdere generaties was de militaristische ingesteldheid zeer hoog bij de familie Tompkins. Haar moedersvader was touwens een gelauwerd en eervolle militair, Colonel John Patterson welke had gevochten tijdens de Amerikaanse “Revolutie 1777-1783” in Monmouth New Jersey in het jaar 1778. 
Sally ontpopte zich onder de vleugels van de door haar zuster opnieuw opgewaardeerde en bloeiende Anglicaanse Kerk tot een charitatieve ingesteldheid ten overstaan van deze parochiekerk en haar volgelingen. Het bleek dan ook vlug dat Sally een natuurtalent bezat voor het verzorgen (nursing) van haar medemensen.  Ze kon dan ook vaak worden aangetroffen bij haar zieke medemens. Of deze nu welstellend of slaven waren, dit maakte voor haar geen enkel verschil.

Na het overlijden van haar vader tijdens de gevechten van 1861 in de Kanawha vallei, verhuisde Sally met haar moeder naar Richmond Va. waar ze op het ogenblik van het uitbreken van de Civil War verbleef.   Tijdens de eerste slag om Bull Run, Manassas, Va. waren er zulke grote aantallen gewonden dat Richmond werd overspoeld met de gewonde CSA soldaten. De bestaande hospitalen waren dan ook vlug gevuld tot hun maximum capaciteit. Hierdoor vroeg de Gouverneur aan de inwoners om de gewonden van deze slag te willen opvangen en helpen. Sally reageerde hier spontaan op met het openen van een hospitaal waarvoor ze voor dit doel van John Robertson district rechter van Richmond zijn huis ter beschikking kreeg.  John Robertson verhuisde met zijn ganse familie uit deze landstreek welke in oorlogsgebied lag.

Sally doopte dit “haar” hospitaal het “Robertson Hospitaal” en kon voor financiële ondersteuning putten uit haar eigen aanzienlijke erfenis en op de familie Tompkins om het huis om te bouwen tot een heus ziekenhuis.

Sally kon op de hulp binnen het ziekenhuis reken op enkel vriendinnen en vrienden van goede komaf en die net als zij hulpvaardig waren ingesteld.  De Hoofdchirurg was de gerespecteerde en zeer bekwame Prof. Dr. in de anatomie  A.Y.P. Garnett van de universiteit George Washington University “Academic Health Center” uit Washington D.C.  Hij verliet de universiteit in 1861 om zich bij de zuiderlingen aan te sluiten en zijn diensten aan de CSA aan te bieden, hij werd dan ook de persoonlijke Dr. van President Jefferson Davis. Meer dan een half dozijn andere dokters werkten onder Garnett en Miss. Tompkins in dit zeer efficiënte ziekenhuis. De steward in het Robertson Hospitaal was de sergeant majoor John Taylor.

Het vaste ziekenhuis personeel net als de staf bestonden hoofdzakelijk uit vrijwilligers, kokkinnen en slaven, dit waren dan ook meestal vrouwen. Zelfs de persoonlijke voedster van Sally “Mammy”, welke lange tijd slavin was bij de familie Tompkins stond aan de rechterzijde van haar oogappel “ kleine Sally”.

Het privé hospitaal bleef actief gewonden verzorgen tot dat op 13 juni 1865 de laatste herstelde soldaat het hospitaal verliet. Tijdens de ganse Oorlog werden er 1.333 gewonden behandeld en verzorgd.

Alleen al door dit hospitaal keerden er meer herstelde soldaten terug naar hun eenheid dan in welke andere verzorgende inrichting dan ook. Vrij vlug was de goede behandeling en verzorging van dit ziekenhuis dan ook bekend onder de officieren van de CSA, hierdoor werden de zwaarste gewonden aan Sally’s goede zorgen toevertrouwd. Sally kreeg dan ook de naam van “De kleine vrouw met de melkwitte handen”.

Sally gebruikte deze hoge graad van genezing bij President Jefferson Davis om te pleiten voor het open houden van haar privé hospitaal. Niet tegenstaande dat de andere privé hospitalen in de stad welke soms slecht werk leverden en daar bovenop nog enorme geldsommen factureerden aan het leger. Werd er door de legertop besloten om alle privé ziekenhuizen en dus ook het Robertson Hospitaal te sluiten. Ze werden als privé ziekenhuizen overgedragen aan het leger en enkel bemand door militairpersoneel. Sally kon door haar excellente service en de aanbeveling van President Jefferson Davis zo toch nog haar goede zorgen blijven verder geven in het Robertson privé hospitaal.

Op 9 september 1861 benoemde President J. Davis Sally Tompkins tot Kapitein binnen de rangen van de Cavalerie, hierdoor was ze de eerste vrouw die officieel een officieren rang kreeg binnen het leger van de CSA. Ze was dan ook de eerste en enige vrouw die een officiële titel van Captain kreeg binnen het leger van de Confederatie. Door deze militaire rang beschikte ze over voldoende overheidsrantsoenen en een royaal salaris zodat ze de bedrijfskosten van het hospitaal kon blijven bekostigen.

Tijdens de 45 maanden durende werking van “Haar” privé hospitaal weliswaar met militaire ondersteuning, stierven er maar 73 patiënten. Dit opmerkelijk laag sterfte cijfer had ze te danken aan haar grote zin voor hygiëne en netheid. Sally stond dan ook bekend als iemand die een obsessie had voor hygiëne en netheid.  Veel van haar patiënten ongeacht hun rang binnen het CSA leger vroegen haar hand, doch geen enkele kon haar overtuigen of voor zich winnen. Ze wees ze allen af met de worden och-arme man, je bent nog niet volledig genezen van de koorts en je ijlt.  Sally is dan ook nooit gehuwd.

Sally Tompkins werd een gewaardeerde bekendheid in Richmond en was net als voor de Civil War actief in de Anglicaanse Kerk en een graag geziene gast en spreekster op de bijeenkomsten van de veteranen en de Dochters van de Confederatie.

Door de oorlog, het vele vrijwilligerswerk en haar steeds toenemende onkosten aan haar Robertson Hospitaal werd het familie kapitaal aanzienlijk ingekrimpt. Zelf na de oorlog bleef het hospitaal onfortuinlijke en slaven welke hulpbehoevend waren opnemen in het hospitaal.

In 1905 werd “Kapitein Sally” opgenomen in het Confederale Vrouwen Huis van Richmond en was er als eregast te gast tot haar dood. Op 26 juli 1916 om 8u 45’ overleed ze ten gevolge van een nierontsteking, ze was toen 83 jaar.

Ze was een erelid van het verbond der veteranen onder R.E. Lee en werd dan ook geëerd met een volledige militaire begrafenis. Vier hoofdafdelingen binnen de verenigde Dochters van de Confederatie worden als blijvende eer naar Sally Louisa Tompkins genoemd.

Dit verslag bewijst weer eens temeer de belangrijke rol dat vrouwen hadden tijdens deze Burger Oorlog.
”Ron Maggiano”

By J. W. Neely,